حجت‌الاسلام خدمتی در نشست مديريت زمان تصريح كرد: هر چيزی كه باعث نزديكی انسان به خدای خود شود، تامين كننده سعادت او است و عمر او را ارزشمند خواهد كرد. از مجموعه آموزه‌های اسلام استفاده می‌شود كه با ايمان، عمل صالح ، بندگى خدا و اخلاق نيكو راه سعادت انسان طی می‌شود و عمر او قيمت پيدا می‌كند.

گارگاه آموزشی مديريت زمان از سلسله نشست‌های انجمن مديريت اسلامی با سخنرانی حجت‌الاسلام والمسلمين دکترابوطالب خدمتی، مسئول كميته آموزش انجمن برگزار شد.

خدمتی در اين نشست علمی تصريح كرد: عمر يكی از سرمايه‌هاست كه در صورت بهره‌گيری صحيح می‌تواند آينده سعادت‌بخش و روشنی برای ما به ارمغان آورد بهره‌وری از سرمايه عمر، ويژه انسان‌های عاقل و آينده‌نگر است؛ در فرصت‌های روزگار، وفا نيست و پيوسته رو به كاهش است و اگر قدر آن شناخته نشود، به سرعت از دست می‌رود، بی آنكه دستاوردی برای انسان داشته باشد

وی با اشاره روايتی از رسول خدا(ص ) كه مى‌فرمايد:«اِنَّ لِرَبِّكُمْ فى اَیّامِ دَهْرِكُمْ نَفَحاتٍ اَلا فَتَعَرَّضُوا لَها» همانا در ايام زندگى شما لحظاتى است كه در معرض نسيم حيات بخش پروردگارتان قرار مى‌گيريد بكوشيد كه خويشتن را در مسير نسيم فيض الهى قرار دهيد، تأكيدكرد: فرصت‌هایى كه در زندگى بشر پيش مى‌آيد، ناپايدار و زودگذر است و ممكن است بزرگ‌ترين فرصت ثمربخش، بر اثر كمترين مسامحه و سهل‌انگارى از كف برود و براى صاحبش تنها ندامت باقى بماند؛ از اين رو، اولياى گرامى اسلام در برنامه‌هاى تربيتى خود اين نكته را مورد توجه قرار داده و همواره خطر از دست رفتن فرصت ها را به پيروان خود خاطرنشان كرده‌اند.

عضو هيئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با اشاره به مفهوم وقت گفت: وقت يعنى فرصت‏ ها، ساعت ‏ها، روزها و ماه ‏ها و سال ‏ها بلكه دقيقه ‏ها و ثانيه ‏ها و لحظه ‏هايی كه در ظرف عمر طی می‌شوند و زمان؛ يعنی گذر همين ثانيه‌ها و لحظه‌ها؛ در روايتی از مولی علی(ع) است كه: «إنَّ أوْقاتِكَ أجْزاءُ عُمْرِكَ، فَلاتُنْفِذْ لَكَ وَقْتاً إلاّ فيما یُنْجيكَ» بدون شك اوقاتى كه مى‌گذرانى پاره‌هاى عمر تو هستند، لذا نبايد وقت خود را تمام كنى مگر در چيزى كه نجات تو در آن باشد.

اين استاد حوزه و دانشگاه با بيان اينكه از نظر اسلام، ارزش عمر بستگى به كاركرد قربی داردتصريح كرد: هر چيزی كه باعث نزديكی انسان به خدای خود شود، تامين كننده سعادت او است و وقت و عمر او را ارزشمند خواهد كرد.از مجموعه آموزه‌های اسلام استفاده می‌شود كه با ايمان، عمل صالح ، بندگى خدا و اخلاق نيكو راه سعادت انسان طی می‌شود و وقت و عمر او قيمت پيدا می‌كند.

حجت‌الاسلام خدمتی اظهار كرد: به وفور ديده‌ايم كه برخی در مقام نصيحت و برای اين كه اهميت وقت را يادآور شوند به ديگری می‌گويند «وقت طلا است»،آنها گرچه وقت را با يك ‌ شیء به ظاهر با ارزش و گران سنگ مقايسه می‌كنند، اما در عين حال حق مطلب را به جا نياورده‌اند. به خاطر اين كه طلا يك شی قابل تقويم و ارزش گذاری است‌و ارزشش قابل اندازه‌گيری و قابل جبران است، اما وقت انسان قابل تقويم و ارزش گذاری نيست و اگر هدر شد با هيچ چيز قابل جبران نخواهد بود.

مسئول كميته آموزش انجمن مديريت اسلامی با اشاره به اينكه ملاك سنجش ارزش، عبادت و پرستش انسان است و انتخاب و گزينش آگاهانه راهی است كه به قرب خداوند و خدايی شدن انسان منتهی شود اظهار كرد: ايام جوانى دوران درخشندگى و فروغ زندگى است، اين دوران از عمر انسان، اگرچه خود قسمتى از مجموع عمر آدمى است، ولی از نظر اسلام به اندازه‌اى‌، مهم، ارزنده و ممتاز قلمداد شده كه گفته می‌شود در روز قيامت از اين نعمت بطور خاص ، پرسش مى‌شود.

وی بيان كرد: از منظر اسلام تحصيل علم ،عبادت و بندگى، كسب فضائل اخلاقی و توبه راه‌هايی است كه فرصت جوانى بايد در آنها مصرف شود و نبايد با تأخير انداختن كارها و كار امروز را به فردا وانهادن كه وسوسه شيطان است اين سرمايه را هدر داد.

خدمتی با اشاره به اينكه گذشت فرصت‌ها، آن چنان سريع است و گاهى انسان چنان غافل و غرق روزمرگى‌هاى زندگى مى‌شود كه متوجه گذشتن آن نمى‌شود بيان كرد يكی از اسامی قيامت، «روزحسرت» است و بيشترين حسرتی كه انسان در آن روز بدان دچار می‌شود، نسبت به لحظات غفلت از خداوند است.

وی افزود: بالاخره عمر انسان به هر مقدار كه طولانی باشد روزی تمام می‌شود، عاقلانه‌ترين كار اين است كه انسان از فرصتی كه دارد چه طولانی و چه كوتاه، در جهت اصلاح خود و جامعه بهره ببرد و برای زندگی پس از مرگ آماده شود. كسالت و تنبلى، بى هدفى، بى برنامه بودن، لهو و بيهودگى، بی كاری، پر خوابی و زندگی در آرزوها و اميدها عواملی است كه انسان را از بهره‌مندی مفيد از فرصت‌ها باز می‌دارد.

دکترخدمتی با اشاره به اين كه زمان، اصلی‌ترين سرمايه بشری است كه نياز به مديريت و اداره كردن دارد، تا از آن در راستای تحقق اهداف فردی و جمعی استفاده شود تأكيد كرد: مديريت زمان مهارتی است كه توسط آن می‌توان از وقت خود به بهترين نحو در راه رسيدن به هدفهای خود استفاده كرد؛ چراكه استفاده مؤثر و اثربخش از زمان ضرورتی اجتناب ناپذير برای موفقيت در عرصه كار و زندگی است.

عضو هيئت علمی پژوهشگاه حوزه و دانشگاه با اشاره به پيامدها و نتايج مثبت مديريت زمان گفت: شناسايی اهداف و دستيابی منطقی و نظام‌مند آن، تعيين اولويت‌ها و فراهم آوردن دورنمايی بهتر از فعاليت‌ها، افزايش اثربخشی فعاليت‌ها،‌ شناسايی و تسلط بر عوامل ضايع‌كننده وقت، كاهش تنش‌های ناشی از كار زياد و به دست آوردن فرصت‌های بيشتر برای فعاليت‌های بيشتر از نتايج اصلی مديريت زمان است.

اين استاد حوزه و دانشگاه به اصول مديريت زمان اشاره كرد و گفت: نخستين و مهم‌ترين اصل برای استفاده‏ صحيح از زمان، داشتن برنامه‌ای حساب شده و دقيق است كه در اين برنامه محور اصلی مديريت زمان باشد.

اين پژوهشگر اولويت بندی كارها و افزايش تمركز در كارها را دو اصل ديگر مديريت زمان بيان كرد و گفت: برای اينكه در پايان برنامه‌ريزی به ای كاش گفتن نيافتيم و از انجام كارهای تصادفی و بيهوده در حين كار و برنامه بپرهيزيم اين دو اصل بسيار پر اهميت هستند.

خدمتی به چهار اصل ديگر مديريت زمان اشاره كرد و گفت: توجه به شرايط روحی و جسمی خود و تناسب آن با برنامه، مشاركت با ديگران در كارها، زندگی سالم و استراحت كافی و ثبت فعاليت‌های يك روز در پايان روز به بهتر پيش رفتن برنامه كمك می‌كند.

وی «تعيين مهلت پايانی» برای كار و برنامه مورد نظر را اصل نهم مديريت زمان خواند و تصريح كرد: اين كار تأثير روانی بسياری در تلاش و اهتمام بيشتر در پايان رساندن برنامه دارد.

ایشان انعطاف پذيری و مديريت فردی را دو اصل مهم ديگر دانست و گفت: در زمان تعيين شده در برنامه‌ريزی حتما لازم است برای رخ دادن خطا احتمال داد و برای جبران آن يك فرجه و مسيری تعيين كرد.

وی اصل 13 مديريت زمان را شناسايی دزدان زمان عنوان كرد و گفت: صحبت های كم اهميت، مطالعه مطالب كم اهميت و غيرضروری، تلفن‌های غير ضروری، نداشتن انضباط كاری، سستی و بی‌ارادگی در تصميم گيری و ناتوانی «نه» گفتن به خواسته‌های نابجا از مهمترين عوامل هدر رفتن زمان است.

حجت‌الاسلام و المسلمين خدمتی در پايان «اجرای برنامه، ارزيابی و كنترل برنامه» را دو اصل آخر مديريت زمان دانست و گفت: نظارت، ارزيابی و كنترل برنامه، كارآمدترين قسمت در استفاده‏ از زمان است كه احتياج به وقت، تأمل و درايت همراه با جديت و پشتكار دارد. بسياری كه از اين قسمت كار غفلت می‌ورزند. نقص كار خود را نمی‌فهمند و راه پيشرفت خود را نمی‌يابند. بايد حتماً در حين انجام دادن برنامه، بر كار نظارت كرد و تمام وقفه‌ها و مشكلاتی كه در برنامه پيش می‌آيد در ستون مربوط به آن در برنامه ثبت كرد.