بررسي«مديريت تعارض» درسيره پيامبر اعظم(ص)

بررسي «مديريت تعارض» در سيره پيامبر اعظم (ص)، عنوان اين تحقيق است. تعارض، پديده‌اي است که در اکثر سازمان‌ها ديده مي‌شود و پيش‌فرض‌هاي مديران در مديريت آن بسيار مؤثر است. سازمان‌هاي اسلامي دليل تفاوت مبنايي با سازمان‌هاي غير اسلامي، نيازمند شيوه‌هاي منحصربه‌فرد مديريت تعارض مي‌باشند.

سيره عملي پيامبر (ص) يکي از منابع اسلامي به منظور شناسايي شيوه‌هاي مديريت تعارض است که تاکنون تحقيق مستقلي در سيره آن حضرت در اين مورد انجام نشده است؛ بنابراین، محقق در اين پژوهش، پس از طرح کليات، با تدوين ادبيات پژوهش و بررسي مفهوم تعارض و تبيين ديدگاه اسلام نسبت به آن، به کنکاش در سيره پيامبر (ص) مي‌پردازد. پس از جستجوي نسبتاً کامل در سيره آن حضرت، يافته‌هاي خود را با ترکيبي از روش‌هاي تحقيق و با تمرکز بر روش تحليل ـ تفسيري، تحليل کرده و به نتايج زير دست مي‌يابد:

آگاه‌سازی افراد از مشترکات آنان، تشريح عواقب تعارض و شفاف‌سازی اهداف و برنامه‌هاي خود، تغيير در ارزش‌های افراد و تغيير در ساختار، ايجاد پيوند معنوي ميان افراد و گروه‌ها، تشويق همکاري و تنبيه نيروهاي تنش‌زا و نظاير آن، شيوه‌هاي پيشگيري از تعارض منفي، در سيره پيامبر اعظم (ص) است. همچنين توسعه منابع و جلب رضايت طرفين تعارض،  ارجاع به مافوق، استفاده از ميانجي، آگاه‌سازی از عوامل تعارض، مدارا، موعظه، تغيير توجه طرفين تعارض و نظاير آن، از جمله شيوه‌هاي حل يا کاهش تعارض منفي، در سيره آن حضرت مي‌باشد. شيوه‌هاي به‌دست‌آمده در زمينه بسترسازي تعارض مثبت و سازنده نيز، عبارت‌اند از: تصمیم‌گیری گروهي، تحريک رواني، استفاده از سازوکارهای تشويقي، عدم تجانس، برگزاري مسابقات رقابتي.

کلمات کليدي: سيره پيامبر (ص)، تعارض، مديريت تعارض، مخالفت، مخاصمه، منازعه، رقابت، همکاري