ارتباطات سازمانی در سیره حکومتی امیرالمؤمنین (ع)

اين پژوهش ابتدا به تبيين ديدگاه‌هاي مختلف نظريه پردازان غربي، در خصوص ارتباطات در سازمان‌ها مي‌پردازد و سپس آن را در سيرۀ‌ حکومتي حضرت اميرالمؤمنين علي(ع) مورد بررسي قرار مي دهد. در فصل يافته‌هاي پژوهش به بررسي محورهاي پنج گانه ارتباطات سازماني در سيره‌ي حکومتي حضرت اميرالمؤمنين علي(ع) اشاره مي شود که عبارت است از کانال‌هاي ارتباطي، محتواي ارتباطات، مسير ارتباطي، سبک‌هاي ارتباطي و شبکه‌هاي ارتباطي. در نهايت ويژگي‌هاي ارتباط اثربخش در سيرۀ‌ حضرت اميرالمؤمنين علي(ع)، مورد بررسي قرار مي‌گيرد. روش تحقيق اين پژوهش، روش توصيفي - تحليلي است. محقق علاوه بر تصويرسازي آنچه هست به تشريح و تبيين دلايل چگونه بودن و چرايي وضعيت مسئله و ابعاد آن مي پردازد و با بررسي داده‌هاي تاريخي در سيرۀ حضرت اميرالمؤمنين علي(ع) و همچنين نامه‌ها و خطبه‌هاي ايشان در موقعيت‌هاي گوناگون، به تحليل آنها پرداخته و با توصيف و تحليل آنها در صدد دست‌يابي به پاسخ سئوالات پژوهش برآمده است. اين پژوهش در صدد است گزاره‌ها و آموزه‌هايي را در مورد موضوع ارتباطات سازماني از سيرۀ حضرت اميرالمومنين(ع) استخراج کرده و ارائه نمايد. نتايج نشان مي‌دهد ارتباطات سازماني حضرت اميرالمؤمنين(ع) در بسياري از ابعادش با نظريه هاي نوين رايج ارتباطات سازماني مطابقت دارد. نکته‌ي مهم در سيره ارتباطي حضرت اميرالمؤمنين (ع) رويکرد معنوي و مبتني بر رضاي الهي است. بر اين اساس در هر نوع ارتباط ميان فردي با ديگران، غير از نتيجه موثر آن، رضاي خداوند متعال را نيز بايد مد نظر داشت تا به سوي هدف والاي انسان (قرب الي الله)، پيش رود.